Şu an dünyanın en gerçekdışı insanı olarak görüyorum kendimi.Bir arkadaşımın tavsiyesine uyarak-ki pek yapmadığım birşeydir- kapısını tıklattığım hipnoz ustasıyla aramda takriben 45 cm bulunmakta.Elindeki saatleyse burnumun ucundan hesap edersek 12 bilemedin 13 cm...
Saatle hipnoz bana herzaman ironik gelmiştir.Sanki küçük hareketlerle o saat bizi zamanın içine hapsedebilecekmiş gibi.18 onda 5 senedir baktığım ve mütemadiyen biryerlere ne kadar geç kaldığımı söyleyen saat,birazdan bana hayata ne kadar geç kaldığımı söyleyecek!Gözüm metalik kokusunu aldığım saatten çok masanın üstünde devinim kazanıp vahşice kafasını IKEA üretimli parlak masaya(LEKSVIK) vuran mazoşist guguk kuşunda.Gülüyorum...Kendini bir konuşmamızda Nietzsche'nin üstün insanlarından(übermensch) biri olarak gören ruhuma ve benliğine derman olacak kişi,beni uyardıktan hemen sonra.Metalik saate bakıyorum.Guguk kuşu küsüp kafasını daha sert darbelerle zavallı Leksvik'e çarpıyor.Dur diyesim geliyor guguk kuşuna,saate,üstün insana,kendime,hayata.Lakin herşeyin kontrolümden çıktığını kavrayabilecek kadar kontrol sahibiyim şu hayatta.Demiyorum hiçbirşey,saati kokluyorum.Gözlerim dikkatimi çekmek için bana nanik yapan saatte.Kesişiyoruz.Tek kaşımı kaldırıp meydan okuyorum,Zaman Baba'nın genç metal kokulu oğluna.O da kısa kolunu kaldırıyor 4'ten 3'e doğru.Düellomuz başladı.Dudaklarımı büzüyorum,ciddi olduğumu göstermek için.Karşılık olarak 2'ye geliyor.Saat,saat yönünün tersine işliyor.Gülmem gerek ama ciddiyetimi de kaybetmemeliyim bu düelloda.Dişlerimi gösteriyorum.Saatse bunu düşmanca karşılayıp hızla gerisin geriye dönmeye başlıyor.Şaşırıyorum.Gerçekten gülüyorum bu sefer.Hayatımda ilk kez içten gülüyorum.Tüm yüz kaslarım içten gülüyor.Endoplazmik retikulumlarımla,mitokondrilerim kolkola girmiş çekirdeğin etrafında halay çekiyorlar.Eğleniyorum hücrelerim gibi.Bu fantastik halaya çekiyorlar beni de.Sitoplazma biraz nemli havasıyla rahatlatıyor zihnimi.
Sonra...
Sonra,boşlukta dönüyorum.Boşluk'a dair ne varsa hepsi göz yuvalarımdan içeri doluyor.Kararıyorum ve bir ışık parlıyor.Etrafıma bakıyorum saat,doktor,guguk kuşu ve Leksvik beni terketmiş.Sadece bilincimin belden aşağısı ve ben bu hikayeye dahiliz.Gülüyorum birkez daha...içten...
Yorumlar
Yorum Gönder