Yok

Başını sonunu ölçemez.Hiç bir yere gidemez.Bir kaç metrekareye fiziksel, bir kaç milyon kilometrekareye de zihinsel olarak hapis.Ayakları uyuşuk,biri çoktan karıncalanmış,ötekisi uzun zamandır hissedilemez.Beş duyunun dördü bir sike yaramaz.Hayalleri tüm denizleri aşar,günahları ağırlığınca alev,melekler ara ara kontrol eder,cinler etrafında top çevirir.Hani hep bir yerlerde görürsünüz,sokaklarda yürürken,yanınızdan geçen her hangi bir insan hangi hayatı yaşıyor dersiniz,fakat bir süre dersiniz hani,yalnızca bir dakika sonra düşündüğünüz şey ya meteliksizliğiniz,ya az ileriniz de yürüyen kızın kalçaları olur.O bir dakikalığına düşündüğünüz insanlardan birisi.Yorgunluğunuzu atarken,yemek yerken,kavga ederken,kitap okurken düşünmeyeceğiniz birisi.Bazen onları düşünmek için ateşli bir tartışmaya girmeniz gerekir,kurduğunuz hayalleri sigaranın ucuyla dağıtırsınız ve camdan bakıp efkarlanacağınız bir manzara bile bulamazsınız.Sizin eviniz kedilere bakar,sizin eviniz mazgallara bakar,sizin eviniz sizin evinizin demirlerine bakar.Zaman-ı mazide ananızın evinde kullanılan perdeler burada pislikten farkedilemez bile.Ama siz bazen onu düşünürsünüz,onun sessizliğini görüp depremi dilersiniz.Sarayburnu ile Eminönü arası yürür gibi,oradaki kalabalığı hiç bir dalga yaramaz,siz de bilirsiniz,bazen deniz ikinize de çok acımasızdır buna rağmen gülebildiğinizi farkettiğinizde turgut un da size uyacağını bilirsiniz içinizde bir yerlerde.Olur,olur.Her şey olur,yeter ki dua et derdi annem,her gece aynı duaları ederdik,benim her isteğim onunkine yalnız tan ağarırken çarpardı.Yanlış zaman yanlış dua eşittir cehennem.Biz kimdik Firavun muyduk,Pompeii neresiydi,sevdiklerimiz neredeydi,yoksa ortak sevdiceğimiz mi vardı bir yerlerde,olası geleceklerde.Bilemedim.Hala mazgala,hala kediye,hala demire bakıyordum.Hala dua ediyordum.Belki aynı ana denk getirip dualarımızı,günün birinde gülecek kadar mutlu olup halimize gülerdik.Çok duman var,beni duyamaz,kendini göremez,aynalar ise sadece masallarda konuşur.