Soluk

Geçtiğin her yolu adımlanmış mı sayıyorsun yani, veyahut tükettiğin her tütünü bitmiş? Uzaklara bakan dev gibi adamları seyretmekten aldığı keyifle iki elini ensesinde birleştirdi ve yarım bir daire şeklinde gülümsemeye çalışırken takıldı aklına, nicelerini hırpalayan denize baktığını aslında bu dev adamların. Uzun sakallarının gölgelerinde uzun gölgelere sahip kanat boyları kısa kuşların eşliğinde ve akıl alabildiğince desenler ve şiirler yaratan bu yüzü çirkin içi güzel ozanların yoldaşlığında ilerleyen insanlar, ipsiz sapsızlıklarıyla ünlü insanlar, ve güneşin vurmaya kıyamadığı sararmış solmuş insanlar. Hepsini sevmeye güç yeter mi dedi bir yanındakine, bu tepenin üstüne kaç gölge sığar dedi bir ötekine. Hiç yasemin görmeden anlar mıydın onların hepsinin aslında yasemin olduğunu. Devlerin sakallarının arasında biten. Ne zamandır bitirmeye meyilliyiz biz bu yasemin soylarını. Peki ya şu sakalsız dev dese bize gözümdeki bandı çıkarın diye, hangimiz cesaret edebilir onun bizi görmesine, daha sakalları çıkmadan ve bizi izlemekten usanmadan puslu puslu bakmasına. Uzun gölgeli kuşlar ne zaman uyurlar da tünerler devlerin yaseminle süslü dev sakalına?Peki ya tamı tamına evrilmiş iki insan ne zaman anlar bir diğerini de, elindekinin nergis mi sümbül mü olduğuna bakmaz birbirinin ve tek solukta konuşurlar? İnsana konuşmayı değil de susmayı kim öğretti, soluğunu tutup, içindeki şeytanın emrine uyup, ölümcül düşmanının bir sonraki hamlesini bekleyen bir ejder gibi susmayı, kim öğretti? İlk kim sustu da, konuşanlar hor görülmeye başlandı, sessizlik, ifadesizlik büyük bir erdem haline geldi, nasıl sustunuz ve beklediniz ve neden ve ne zaman ve ne? Sessiz soluk aldınız binlerce yıldır, artık lütfen benimle soluksuz konuşun, anlaşın, ağzınızdan çıkan kargılarla oklarla kovalayın beni, hepimizi hırpalayan denizin ötesine ve anlayayım ben de sizi ve şşşş.